Μια
παλιά μόδα που έρχεται ξανά στην επιφάνεια, αποτελεί η
ανοιχτή ρινοπλαστική. Με
πολύ ενδιαφέρον ο μοντέρνος πλαστικός χειρουργός ανασύρει από το
παρελθόν γνώσεις και συγχρονίζεται, επιλέγοντας για το κάθε πρόβλημα
μύτης την πιο κατάλληλη τεχνική ρινοπλαστικής.
Επειδή
μερικές
μύτες είναι ιδιαίτερα μεγάλες, ιδιαίτερα παρεκτοπισμένες (στραβές),
ιδιαίτερα δύσμορφες ή πολύ τραυματισμένες από ατυχήματα ή προηγούμενες
ρινοπλαστικές, η ανοιχτή ρινοπλαστική έχει την θέση της έστω και
περιορισμένη στις επιλογές του πλαστικού χειρουργού όταν εκείνος πρέπει
να έχει οπτική επαφή με τον σκελετό της μύτης που καλείται να
διορθώσει.
Οι χειρουργικές προσεγγίσεις για την
ρινική ανοικοδόμηση είναι ποικίλες.
Η λιγότερο συχνή, "ανοιχτή", τεχνική περιλαμβάνει μια τομή στο δέρμα
σε ολόκληρη την βάση της στηλίδας. Μία εξωτερική τομή επιτρέπει πληρέστερη εικόνα του
εσωτερικού της ρινός και γίνεται χρήση αυτής της τεχνικής για πολύπλοκες διαδικασίες, όπως μετά από ατύχημα. Η σμίλευση της
μύτης είναι πιο ακριβής και οι ιδιαιτερότητες αντιμετωπίζονται με πιο
επανορθωτικό τρόπο.Κατά
τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ο χειρουργός θα διαχωρίσει το δέρμα από τα οστά και τους
χόνδρους.Το πλαίσιο
της μύτης τότε
διαμορφώνεται κατά τον επιθυμητό τρόπο.
Ο σκελετός της μύτης αποτελείται απο πάνω προς τα
κάτω απο τα δύο ρινικά οστά, τους δύο άνω τριγωνικούς χόνδρους και τους
δύο κάτω πτερυγοειδείς χόνδρους. Δεν είναι σε όλες τις μύτες ο σκελετός
αυτός απόλυτα συμμετρικός. Η
open Rhinoplasty
βοηθά στην απόδοση συμμετρίας σε μια δύσκολη μύτη τέτοιου είδους.
Επίσης πολλές μύτες έχουν μέγεθος μεγαλύτερο απο το αποδεκτό (π.χ οι
νεγροειδείς μύτες) με αποτέλεσμα η μεγάλη μείωση για να γίνει πιο ωραία η
μύτη να μπορεί να οδηγήσει σε λειτουργική ανεπάρκεια της μύτης. Σε
άλλες περιπτώσεις η μύτη μπορεί να είναι ιδιαίτερα κατεστραμμένη απο
τραυματισμούς ή ατυχήματα.
Η ανοιχτή
ρινοπλαστική βοηθά να φαίνεται καλύτερα ο σκελετός την ώρα της επέμβασης
κ έτσι τα διάφορα θρυμματισμένα τεμάχιά του να μπορούν να
ξανατοποθετηθούν στη σωστή θέση με πιο ανατομικό τρόπο κάτι που είναι και το ζητούμενο εξάλλου.
Κατά
την διάρκεια της εκπαίδευσής μου στην πλαστική χειρουργική στο Ρίο Ντε
Τζανέιρο της Βραζιλίας την δεκαετία του 1990 είχα ρωτήσει τον γνωστό
βραζιλιάνο εκπαιδευτή μου, καθηγητή Ivo Pitanquy εάν είναι πιο καλή η
ανοιχτή ή η κλειστή ρινοπλαστική εκείνος μου απάντησε :
<πιο καλή είναι αυτή που ο ρινοπλαστικός χειρουργός ξέρει να κάνει καλύτερα>.
Σήμερα ο ρινοπλαστικός χειρουργός είναι άρτια εκπαιδευμένος να κάνει
καλά και τις δύο τεχνικές και να επιλέγει την πιο κατάλληλη για τον κάθε
ενδιαφερόμενο ξεχωριστά και προσωποποιημένα. Πρέπει να σταθμίσει τα
θετικά και τα αρνητικά σημεία τις κάθε τεχνικής
και να την εφαρμόσει γρήγορα για να μην ταλαιπωρείται ο ασθενής αλλά
όχι βιαστικά ωστε να δίνει σημασία στις λεπτομέρειες που κάνουν την
διαφορά.
Η
ανοιχτή ρινοπλαστική
διαρκεί περισσότερο απο την κλειστή αλλά αυτό είναι και φυσικό αφού οι
μύτες που την χρειάζονται είναι πολύ πιο δύσκολες απο τις κλασσικές
μεγάλες μύτες με κοκαλάκι στην ράχη που πέφτουν ελαφρά όταν χαμογελάμε.
Οι μύτες που έχουν λειτουργικό πρόβλημα εξάλλου, λόγω του ότι έχουν
κάλυψη όσον αφορά το κόστος απο την ασφαλιστική εταιρεία ή το
ασφαλιστικό ταμείο της ασθενούς δεν μας προβληματίζουν όσον αφορά την
χρήση της ανοιχτής λειτουργικής και αισθητικής ρινοπλαστικής. Ο ΩΡΛ
είναι χρήσιμος για το λειτουργικό μέρος αλλά δεν έχει την εκπαίδευση που
χρειάζεται και την εμπειρία ώστε να είναι άριστος στο αισθητικό μέρος.
Όμως η συνεργασία του πλαστικού χειρουργού προσώπου και σώματος μαζί με
τον ΩΡΛ δεν είναι απαραίτητη στην περίπτωση της ανοιχτής ρινοπλαστικής
γιατί η μύτη
με αυτήν την τεχνική χειρουργείται ως μια ολότητα. Η
προετοιμασία των ιστών για την σμίλευση της μύτης κατά την διάρκεια της
επέμβασης γίνεται με χρήση laser ή ραδιοσυχνοτήτων RF. Γι αυτό και
θεωρείται μια εκμοντερνισμένη παλιά επέμβαση που χρησιμοποιήθηκε πολύ
κατά την δεκαετία του 1970-80. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα με την
εμπειρία μας δεν χρειάζεται να εφαρμόσουμε αυτήν την τεχνική σε πολλούς
τύπους ρινοδυσμορφίας εκτός και αν το πρόβλημα είναι πάρα πολύ σύνθετο.
Ο
βασικός λόγος που δεν πρέπει να επιλέγεται αυτή η μέθοδος σε όλες
απολύτως τις πλαστικές επεμβάσεις μύτης είναι ότι σε αντίθεση με την
κλειστή λειτουργική και αισθητική ρινοπλαστική, η ανοιχτή λειτουργική
και αισθητική ρινοπλαστική
περιλαμβάνει και μια τουλάχιστον εξωτερική τομή-ουλή στο τεμάχιο δέρματος που υπάρχει ανάμεσα στα δύο ρουθούνια. Το κομμάτι αυτό αρχίζει απο το χείλος και φτάνει μέχρι το
ακρορίνιο ( άκρη της μύτης) και
αποτελεί μέρος της ιδιαίτερης ομορφιάς της μύτης ειδικά στις γυναίκες.
Ακόμα και η μικρή πιθανότητα να παρουσιαστεί μια δύσμορφη ουλή στο μέσον
αυτής της λωρίδας δέρματος που ονομάζεται
στυλίδα
είναι αποτρεπτική για μερικές περιπτώσεις ειδικά γι αυτές των ανθρώπων
στους οποίους το δέρμα εμφανίζει τάση για υπερτροφικές ουλές και
χηλοειδή. Αυτή η πιθανότητα δεν είναι πολύ μεγάλη αλλά μπορεί να
αποτελέσει σχετικό αποτρεπτικό παράγοντα ειδικά όταν ο ρινοπλαστικός
χειρουργός μπορεί να εφαρμόσει εξίσου καλά τη κλειστή μέθοδο
ρινοπλαστικής χωρίς να χρειάζεται η εξωτερική τομή στην στυλίδα.
Ο/Η
ασθενής δεν μένει καθόλου στο νοσοκομείο μετά την επέμβαση η οποία
διαρκεί περί τις δύο ώρες και γίνεται με γενική και τοπική αναισθησία. Η
επέμβαση δεν πονάει καθόλου και το ίδιο απόγευμα ο/η χειρουργημένος
είναι σπίτι του με ασφαλή επιπωματισμό και αναμένοντας
το θεαματικό αποτέλεσμα το οποίο θα είναι εμφανίσιμο χωρίς κοινωνικό πρόβλημα απο την δέκατη μετεγχειρητική ημέρα. Έτσ
ι η πλαστική χειρουργική της μύτης σε συνδυασμό με την πλαστική του
προφίλ (πιγούνι, προγούλι, χείλια, μέτωπο, κρόταφοι και ουλές απο ακμή)
γίνεται μια πολύ εύκολη και ευχάριστη υπόθεση. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο κεφάλαιο ρινοπλαστικής.
Για την επιλογη και την συγκριση μεταξύ των δυο τεχνικών, της ανοικτής και της κλειστής ρινοπλαστικής
πατίστε εδώ 
